Malariatablettar til ettertanke...

No på sundag tok eg den siste malariatabletten i pakke 1 av 4! Det tyder at eg har vore her ein fjerdedel av opphaldet! Og ut frå kva humør eg er i, vekslar eg mellom desse reaksjonane når eg tenkjer på nyss nemnde slutning:

1. Yes! Berre ¾ att!
2. Tullar du, berre ¼? Føles som eg har vore her i ei æve! Eg vil heim, NO!
3. Allereie? Men det tyder at eg er halvvegs til halvvegs! Plutseleg er eg ferdig her, (fylgt av ei panikklikande kjensle)
4. Konge! det betyr at eg ikkje er halvvegs ein gong, endå masse tid til å gjera alt eg har lyst til!

Som du ser er spekteret nokso vidt. Eg og Eline har eigentleg vorte samde om at det å vera her kan samanliknas med å vera enten konstant premenstruell eller pubertal. Det vil seie; humøret skiftar raskare enn ein ugandar rekk å rope mzungu etter deg på gata (noko alle som har vore i Afrika veit at ikkje tek mange sekunda…) I det eine sekundet er alt med Uganda ei dårleg etterliking av Noreg, og alt eg vil her i verda er å sitje i eit reint, vevkjerringfritt rom av tre med ei grov brødskive med Norvegia på i handa, i det neste syns eg at eg er ein av dei heldigaste personane i verda som får ha ein så meiningsfull jobb, oppleve den afrikanske kulturen på kroppen og sjå den nydelege naturen her bada i eit så fint ljos som berre ein afrikansk solnedgang kan gje, kvar dag på veg heim frå arbeid.

Og feresten; viss nokon plutseleg kjenner ein valdsam trong til å sende meg eit brev, skal ikkje eg stoppe dei! *hinthint, moro å få post!* Så her er adressa mi:

Marit Neset
C/O Child Restoration Outreach
Po Box 1610 Mbale
Uganda

Og mitt ugandiske nummer er ikkje mindre enn: +256 779434493